piątek, 22 kwietnia 2011

«Oto Człowiek»

26 A wreszcie rzekł Bóg: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!»
27 Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz,
na obraz Boży go stworzył:
stworzył mężczyznę i niewiastę. 



[Rdz,1,26-27]




Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować. A żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: «Witaj, Królu Żydowski!» I policzkowali Go. A Piłat ponownie wyszedł na zewnątrz i przemówił do nich: «Oto wyprowadzam Go do was na zewnątrz, abyście poznali, że ja nie znajduję w Nim żadnej winy». Jezus więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: «Oto Człowiek». Gdy Go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: «Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!» Rzekł do nich Piłat: «Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ja bowiem nie znajduję w Nim winy». Odpowiedzieli mu Żydzi: «My mamy Prawo, a według Prawa powinien On umrzeć, bo sam siebie uczynił Synem Bożym». 
Gdy Piłat usłyszał te słowa, uląkł się jeszcze bardziej. Wszedł znów do pretorium i zapytał Jezusa: «Skąd Ty jesteś?» Jezus jednak nie dał mu odpowiedzi.10 Rzekł więc Piłat do Niego: «Nie chcesz mówić ze mną? Czy nie wiesz, że mam władzę uwolnić Ciebie i mam władzą Ciebie ukrzyżować?» 11 Jezus odpowiedział: «Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie wydał tobie». 12 Odtąd Piłat usiłował Go uwolnić. Żydzi jednak zawołali: «Jeżeli Go uwolnisz, nie jesteś przyjacielem Cezara. Każdy, kto się czyni królem, sprzeciwia się Cezarowi».



[J,9,1-12] 




Nie jesteśmy ludźmi!


To bardzo odważne i kontrowersyjne stwierdzenie. Jednak  prawdziwe. Oczywiście, nie mam na myśli sensu biologicznego.


Czym jest Człowiek? Człowiek opisany w Księdze Rodzaju jest odwzorowaniem Boga. Był idealny. Bez grzechu. Grzech przyszedł z ciekawością, która doprowadziła kobietę do zerwania owocu. Wtedy straciliśmy idealność, która upodabniała nas do Boga. A przecież człowiek jest istotą upodobnioną do Boga (Uczyńmy człowieka na Nasz obraz.) W czyśćcu oczyszczamy się z grzechu i stajemy się prawdziwymi ludźmi.


Jednak naszym zadaniem tu, na ziemi jest dążenie do ideału człowieka. Do człowieka przedstawionego w Księdze Rodzaju. Oczywiście nam to się nie uda. Jednak wszystko lepsze niż zero. Bóg to doceni. Jednak nie możemy się poddać. Piotr, Paweł, Jan, Mojżesz, Abraham czy Melchizedek nie byli idealni, bo nie byli Bogami. Istoty człowiekopodobne (przepraszam za takie określenie, chodzi o nas) nie są idealni. Jednak wszyscy prorocy, najwyżsi kapłani właśnie nimi. To z nich również przykład. Oni nie byli ludźmi, lecz dążyli do ideału. 


Bądź człowiekiem! 
Często to słyszymy. Starajmy się wypełniać tę prośbę. 




Do czego jednak zmierza świat. Do jakiego ideału? Quo vadis, munde? Niestety, trzeba przyznać, że nie zawsze jest to ideał Chrystusowy. 


Najważniejszym warunkiem człowieczeństwa jest miłość. Tylko, czym jest miłość? Św. Paweł w 1Kor,13 mówi nam jasno:


Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił.
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.
Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie. 
13 Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy:
z nich zaś największa jest miłość.


A jak siebie traktują małżonkowie, idąc do ślubu?
Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą; 
Miłość nigdy nie ustaje, 

Nie zawsze tak jest. Jednak to jest ideał. Nikt nie jest idealny i nie ma co się z tym sprzeczać. Jednak musimy starać. Nie możemy grzeszyć zuchwale, w nadziei Miłosierdzia Bożego, tzn. grzeszyć świadomie, dobrowolnie i ciężko mówiąc sobie, że Bóg jest miłosierny i zawsze przebacza. 

Trzeba przyznać, że wiele osób chce, aby miłość była nieuzależniająca, zawsze przemawiająca na naszą korzyść, niezobowiązująca. Wiele osób chce przelotnej miłości. 


Kościół uważa, że miłość jest największym sacrum,  a nie przelotną rozrywką.



Jaki jest człowiek współczesny (nie mylić z człowiekiem z Księgi Rodzaju!)?
- wiecznie zagoniony
- szukający ulotnych rozrywek
- wybierający wygodę
- gustujący w luksusie
- dążący do swego



Człowiek współczesny jest tchórzem. 
Dziwne stwierdzenie. Jednak prawdziwe.

Człowiek współczesny nie potrafi w pełni zaufać Bogu. Ja sam tego nie potrafię. Boję się oderwać od codzienności. Nie jest łatwo rzucić wszystko.

Bóg do Abrahama: Będziesz ojcem wielu narodów [Tryptyk Rzymski]

Abraham z całą pewnością nie był tchórzem. On uwierzył. Oddał się bez reszty.


19 Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę». 20 On Mu rzekł: «Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości». 21 Wtedy Jezus spojrzał z miłością na niego i rzekł mu: «Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!» 22 Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. 

[Mk,10,19-22]


Ten młodzieniec kochał Boga, lecz nie potrafił w pełni mu zaufać. Miłował go, ale był zbytnio przywiązany do swej ziemi, by oddać się bez reszty.





Chrystus był człowiek (był Bogiem, lecz z miłości do nas stał się człowiekiem). 


Piłat rzekł do nich: «Oto Człowiek»

Nie był on człowiekiem współczesnym. Nie był on w modzie. On był człowiekiem. Poświęcił się bez reszty. 

Bierzmy z Niego przykład i dążmy do człowieczeństwa. Prośmy o siły.


w związku z tym
MÓDLMY SIĘ


 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz